powstrzymywanie się od aktywności seksualnej, np. w celibacie, w sytuacji okresowego rozstania partnerów lub osamotnienia; budzi różne wątpliwości dotyczące wpływu tego typu abstynencji na zdrowie i sprawność seksualną. Popularne są poglądy, iż wyzwala zaburzenia psychiczne, narządowe, hormonalne. Zdaniem innych przedłuża witalność, życie, pozwala racjonalniej wydatkować tzw. energię życiową. Aby uporządkować te poglądy, należy pamiętać o kilku prawidłowościach: (1) przystosowanie do a.s. jest indywidualne: niektórzy a.s. znoszą lepiej, a innym zakłóca stan zdrowia psychicznego i fizycznego, dlatego a.s. nie jest wskazana; (2) brak aktywności seksualnej u osób z prawidłowym poziomem libido wiąże się z uruchamianiem mechanizmów obronnych. Jedne z nich działają pozytywnie na daną osobę i jej relacje z ludźmi (np. sublimacja, działalność twórcza, naukowa, społeczna), inne mogą działać destrukcyjnie (np. agresja); (3) długotrwały brak aktywności seksualnej prowadzi do tzw. zaniku funkcjonowania gonad z nieczynności, czyli pogorszenia sprawności seksualnej. U osób, które nie rezygnują z możliwości życia seksualnego w przyszłości może to być przyczyną trudności i zaburzeń we współżyciu (nie są to jednak zaburzenia trwałe, nieuleczalne); (4) stosunek do a.s. w dużym stopniu zależy od motywacji. Jeżeli jest narzucona, niechciana, wówczas może prowokować rozwój negatywnych mechanizmów obronnych i konfliktów w relacjach z innymi; (5) a.s. nie jest procesem statycznym, ma swoje okresy erotyzacji psychicznej, wzrostu pobudliwości seksualnej, depresji, niepokojów itp.
- rytualna abstynencja, okresowe przerwy w aktywności...
- zespół wdowy, zaburzenia seksualne...
- zespół wdowca, zaburzenia wzwodu członka...