buddyzm a seks

uniwersalistyczna religia, której powstanie wiąże się z osobą Buddy (VI w. p.n.e.). Dwa i pół tysiąca lat historii buddyzmu wskazuje na jego stopniowe rozprzestrzenianie się z terytorium Indii na inne kraje Azji; obecnie liczbę wyznawców buddyzmu ocenia się na 300 milionów. Religia popularność zawdzięcza prostemu systemowi etycznemu, dostosowywaniu się do lokalnych warunków, głoszeniu ideałow dobra, sprawiedliwości. Celem życia jest osiągnięcie nirwany, do której prowadzi 8-stopniowa droga etyki i mistycznej medytacji, wiążąca się z uśmierzaniem namiętności, żądzy. Na pierwszym etapie człowiek uwalnia się od pożądań, na drugim zdobywa umiejętność koncentracji, na trzecim przezwycięża wszystkie radości, a na czwartym zanika uczucie błogości, pozostaje czyste poznanie, pozbawiona treści świadomość, spokój ducha. Idea ascezy seksualnej dotyczy zarówno starszej tradycji (hinajana), jak i młodszej (mahajana). W buddyzmie tantrycznym ( tantryzm), powstałym w VIII w., znajdują się odmienne postawy wobec seksu. Obok Buddy istnieją bóstwa kobiece (sakti) dobre i złe. Istnieje w nim kierunek "praworęczny" rozwijający się w Chinach począwszy od VIII w., potępiający namiętność, głoszący idee sublimacji oraz kierunek "leworęczny" rozwinięty w Indiach, który naturę Buddy ujmuje jako integralną jedność zasady męskiej i żeńskiej. Według niego seks nie odchodzi od zbawienia, a współżycie seksualne prowadzi do integracji, ułatwia poznanie pozorności namiętności seksualnych. W Małej Drodze buddyzmu kobieta jest oceniana negatywnie, w Wielkiej Drodze jest złudzeniem, a w Diamentowej Drodze jest emanacją Buddy, czystością. Idee buddyzmu prowadzą do dystansu wobec ciała, seksu, kobiety. Powołaniem mężczyzny jest mistyka, kontemplacja, asceza, a powołaniem kobiety prokreacja, życie rzeczywistością ziemską, jakkolwiek droga oświecenia jest także dla niej dostępna.