religia należąca do tzw. wielkich religii świata, obejmująca ponad miliard wyznawców i licząca prawie 2000 lat, wobec seksualności ujawnia kilka uniwersalnych zasad: równość mężczyzny i kobiety, model związku monogamicznego, współżycie seksualne dopuszczalne jedynie w małżeństwie, zakaz masturbacji, kontaktów przed- i pozamałżeńskich, homoseksualnych, przerwań ciąży ( aborcji), wysoka ranga dziewictwa, czystości i ascezy seksualnej. Wpływ na doktrynę chrześcijaństwa wywarły następujące czynniki: grecki stoicyzm i ascetyzm, judaizm, nauka św. św. Pawła, Augustyna, Tomasza i innych Ojców Kościoła, manicheizm, prawo rzymskie i germańskie, teologia grzechu przeciw naturze, wprowadzenie celibatu, inkwizycja. W Kościele Katolickim do II Soboru Watykańskiego cechą dominującą były: antyfeminizm, wyższa ranga dziewictwa nad małżeństwem, prokreacyjne znaczenie seksualności, ascetyczna postawa, dystans (negatywny) wobec ciała, seksu, manicheizm. Od II Soboru Watykańskiego, m.in. dzięki przemianom obyczajowości erotycznej, nastąpiły zmiany: rozwijała się tzw. teologia ciała, przezwycięża się wpływy manicheizmu, dowartościowano więziotwórcze znaczenie seksualności, rolę kobiety i małżeństwa, planowanie rodziny. Duży wpływ wywiera nauczanie papieża Jana Pawła II, który w porównaniu z poprzednikami wydał wiele encyklik i innych dokumentów poświęconych tym zagadnieniom. Obecnie w Kościele katolickim można wyodrębnić kilka postaw wobec seksualności: tradycyjną, ale pozytywnie nastawioną wobec seksualności, tradycyjno-rygorystyczną, reformatorską i kontestującą. W kościołach prawosławnych postawy wobec seksualności cechuje: nastawienie mniej prawnicze, a bardziej mistyczne, mniejsze ingerowanie w życie seksualne wiernych, akceptacja antykoncepcji, możliwość udzielania
rozwodów, małżeństwa duchownych (z wyjątkiem biskupów), wysoka ranga małżeństwa, mniejsze znaczenie ascezy. Wyznania protestanckie są liczne i zróżnicowane, ale biorąc pod uwagę najbardziej reprezentatywne (luteranizm, baptyzm, prezbiterianizm, metodyzm) można wyodrębnić pewne cechy wspólne: małżeństwo jest stanem wyższym od zakonnego, rozwód jest możliwy, wierni sami decydują o antykoncepcji, wobec seksualności jest większy liberalizm i otwartość.