porównanie zalet białych i czarnych kochanków ma długą tradycję i przechodziło kilka okresów. Pierwszy - od czasu handlu niewolnikami do rewolucji seksualnej lat 60. XX w., opierał się na uprzedzeniach i stereotypach rasowych. Murzynom przypisywano większe rozmiary członka, bujniejsze życie seksualne, wcześniejszy wiek inicjacji seksualnej, skłonność do orgii, niezwykłą potencję, większe uleganie zmysłowości, a mniejsze normom i zasadom. Cz.k. budził zawiść i zazdrość białych mężczyzn. U kobiet jawił się w fantazjach i snach seksualnych jako uosobienie "zwierzęcego samca". Drugi okres, to czasy rewolucji seksualnej. W ramach zwalczania rasizmu i uprzedzeń starano się też obiektywnie ocenić seksualność Murzynów dzięki zastosowaniu badań naukowych. Okazało się, że między czarnymi a białymi kochankami o podobnym poziomie wykształcenia i standardzie materialnym nie ma większych różnic w aktywności seksualnej. Okazało się też, że przypisywanie Murzynom większych rozmiarów członka i potencji jest mitem. Nie tyle rasa, co poziom życia okazał się najważniejszy. W badaniach ankietowych nie stwierdzono istotnych różnic, również w budowie anatomicznej. Dziś, w trzecim okresie porównań, ocenia się ekspresję zachowań seksualnych, otwartość, autentyzm różnych ras. Okazało się, że w porównaniu z przeciętnym białym kochankiem cz.k. bardziej angażuje się w grę miłosną, ma mniej zahamowań, silniej ulega erotycznej muzyce, jest bardziej ekspresyjny, angażuje więcej zmysłów, jest wrażliwszy na rytm i łatwiej akceptuje swoje ciało. Zob. też Afro-Amerykanie a seks.
- WELES, Wołos