zaburzenie charakteryzujące się patologicznym nasileniem erotycznych zainteresowań i aktywności seksualnej, w którym potrzeba seksualna dominuje nad innymi potrzebami; seks jest postrzegany jako sens życia. Pociąga to za sobą częste zmiany partnerów, skłonność do zachowań orgiastycznych, bardzo duża częstotliwość kontaktów seksualnych przy odczuwaniu niedosytu seksualnego. Istnieje wiele potocznych określeń e.: nimfomania (w przypadku kobiet), satyriasis (w przypadku mężczyzn), hiperlibidemia, hiperseksualność, hiperfilia, donżuanizm, obsesyjna miłość, uzależnienie od seksu. Trudno ocenić rozpowszechnienie tego zaburzenia, bowiem pacjenci z nadmiernym popędem seksualnym rzadko zgłaszają się do seksuologów, a kryteria rozpoznawania tego zaburzenia są mało precyzyjne. Zdarza się, że jako erotomanów ocenia się osoby zawodowo zajmujące się seksualnością i negatywnie nastawione do ascezy seksualnej, idei powściągliwości lub też osoby, które nie mogąc z różnych przyczyn współżyć seksualnie przesadnie koncentrują się na sprawach seksu. W seksuologii e. jest rozpoznawana na podstawie wyżej wymienionych kryteriów. Przypadki e. spotyka się we wszystkich kulturach, środowiskach, grupach wiekowych aktywnych seksualnie. Pierwszy opis pięciu dramatycznych przypadków e. przedstawił w 1921 r. francuski psychiatra G. de Clarembault. Od tego czasu powstało wiele prac na ten temat i obecnie badacze wyodrębniają kilka typów e.: (1) e. trwała - charakteryzuje się częstymi zmianami partnerów i wysoką aktywnością seksualną; zachowania są podobne i stają się stylem życia (np. donżuanizm); (2) e. nawracająca - dominują zachowania agresywne, zróżnicowane formy aktywności seksualnej, zmienność; charakterystyczne są ukryte i nieświadome cechy homoseksualne; (3) forma graniczna zaburzeń osobowości - cechują ją nasilone fantazje erotyczne. Badania przeprowadzone u osób z rozpoznaniem e. ujawniły, że przyczyną jej powstania mogą być bardzo różne czynniki: organiczne (np. choroby ośrodkowego układu nerwowego, hormonalnego, wpływ narkotyków, niektórych leków), nerwicowe (np. osoby nieśmiałe, niepewne, mające obniżone poczucie własnej wartości w roli partnera seksualnego mogą ujawniać e. będącą u nich formą hiperkompensacji), wrodzona e. (najbardziej kontrowersyjnie oceniana przyczyna), obyczajowe i kulturowe (obyczajowość purytańska, środowiska zwalczające seks, przyczyniające się do zahamowań w sferze seksu u niektórych osób, mogą prowokować e. będącą wyrazem buntu, oporu lub niekontrolowania tłumionych impulsów erotycznych, np. w wiktoriańskiej Anglii tłumienie potrzeby seksualnej, kultywowanie dziewictwa i postawa Kopciuszka - oczekiwania romantyczne na księcia z bajki - wywoływały u części kobiet erotomańskie zachowania; tłumienie seksu i lęk przed nim w środowiskach narzucających rygoryzm wobec seksu przyczynia się do nadwrażliwości wobec wszelkich przejawów erotyzmu i powstaje pewna sprzeczność w postawach życiowych - na zewnątrz ujawnia się walka o "czystość" obyczajów z nasiloną wrogością, a z kolei własny świat wyobraźni jest pełen e.; im w większym stopniu ulega się własnej seksualności, tym większa jest wrogość wobec seksu na zewnątrz).
- EROTOMANIA, chorobliwe wzmożenie...
- hiperlibidemia, erotomania
- Messaliny zespół, typ namiętnej, zmysłowej...