osiąganie satysfakcji seksualnej z partnerami tej samej płci. Odmienność seksualna, która nie jest parafilią. Przyczyną h. mogą być uwarunkowania genetyczne, prenatalne, wiążące się z rozwojem psychoseksualnym w środowisku rodzinnym. W specyficznych warunkach (np. więzienia, koszary, internaty) staje się zastępczą formą zaspokajania potrzeb seksualnych. W Polsce nie jest karany. Antropolog E. Gregersen na podstawie badań z 294 społeczeństw stwierdził, że 69% z nich akceptuje h., a 31% potępia. Bardziej poznany jest h. męski niż lesbijski. W żadnej z kultur nie spotyka się dominacji orientacji homoseksualnej. W niektórych plemionach żyjących na Nowej Gwinei inicjacja homoseksualna ma charakter ceremonialny i polega na wywołaniu wytrysku nasienia u młodego mężczyzny przez starszego przez pobudzanie ręką, oralnie i to oznacza wprowadzenie chłopca w męskość. W plemieniu Sambia, też z Nowej Gwinei, jest praktykowane fellatio w kontaktach między mężczyznami, a żonaci mężczyźni mają homoseksualnych kochanków. F. Whitman na podstawie badań przeprowadzonych w USA, Gwatemali, Brazylii i na Filipinach doszedł do następujących wniosków: osoby o orientacji homoseksualnej występują we wszystkich tych społeczeństwach, ich odsetek jest prawie jednakowy, normy społeczne nie mają wpływu na h., subkultury homoseksualne wystepują we wszystkich tych krajach, we wszystkich społeczeństwach istnieje podobne kontinuum kreacji postaw homoseksualnych - od pełnej męskości do pełnej kobiecości. Motyw h. występuje w mitologii wielu kultur, podobnie w obyczajowości. Niektóre społeczności umożliwiają mężczyznom-homoseksualistom życie "jak kobieta", akceptując ich kobiecy ubiór, wybór zawodu, oraz styl życia codziennego. W kulturze Wschodu, np. u hijrasów w Indiach, ksanithów w Omanie, zapewnia się mężczyznom o takich skłonnościach "opiekę bóstw i kapłanów". Z historii kultury wynika, że oprócz orgii heteroseksualnych organizowano też homoseksualne. Przykładem są nocne orgie ku czci bogini Kotytto w Tracji, odbywające się do V w. n.e. Istniały również tajne sekty homoseksualistów, zwłaszcza w społeczeństwach o negatywnej postawie wobec h. i libertyńskiej obyczajowości, np. we Francji. Obecnie h. według najnowszej klasyfikacji zaburzeń i chorób Światowej Organizacji Zdrowia przestał być oceniany jako zaburzenie, nie jest zatem traktowany jako choroba. Tolerancja wobec h. zwiększyła się znacznie i objęła kodeksy prawne, sprawy zawodowe, organizowanie form życia społecznego (np. kluby, mieszkania, wydawnictwa, gazety, restauracje, wczasy). Jakkolwiek orientację homoseksualną ujawnia 2-5% społeczeństwa (dotyczy to obu płci), to kontakty homoseksualne okresowe czy jednorazowe, podejmowane z ciekawości bądź jako forma zastępcza uprawia większa część ludności. Z badań przeprowadzonych w latach 70. wynika, że 1/3 populacji miała kontakty homoseksualne. Badania przeprowadzone przez H. Alzate wśród studentów Uniwersytetu Columbia w USA (1989 r.) wykazały, że kontakty homoseksualne miało 19,4% studentów oraz 8,2% studentek. Lęk przed AIDS sprawił jednak, że w wielu środowiskach zmniejsza się liczba partnerów.
- HOMOSEKSUALIZM, inwersja seksualna, uranizm...
- homoseksualizm młodzieńczy, zjawisko polegające...
- homoseksualizm pozorny, błędne przekonanie...