sztuka erotyczna Japonii zawiera liczne symbole (głównie ocharakterze fallicznym), często jest formą ilustracji literatury otematyce erotycznej. Motywami tej literatury są pikantne przygody zmysłowych bohaterów, gwałty heteroseksualne, orgie. Do najbardziej znanych opisów orgii należy historyjka o"wyspie kobiet", na którą przybywają rozbitkowie. Królowa wyspy wybiera sobie marynarza znajwiększym członkiem, ajej poddane dzielą się pozostałymi mężczyznami. Zabawa trwa całą noc itak dalece wyczerpuje siły mężczyzn, iż rankiem wpopłochu uciekają na wrak statku. Inne motywy literackie to: miłość lesbijska, zdrady wbardzo karkołomnych sytuacjach, mężczyźni obdarzeni pokaźnym fallusem isprawnością seksualną, związki partnerów odużej różnicy wieku, prostytutki ikurtyzany, seks grupowy, masturbacja, stosowanie sztucznych członków itp. Sztuka erotyczna Japonii rozwinęła humor isatyrę seksualną wformie niespotykanej winnych kulturach. Dotyczy ona np. zawodów mężczyzn co do wielkości isprawności członka, zdrad wnajbardziej zaskakujących formach imiejscach. Kult falliczny, mający wj.e. sakralny, jak inaturalistyczny charakter, bywa wyrażany obrazami lub rzeźbami członków często onadnaturalnej wielkości. Niektóre stare dzieła erotyczne są praktycznymi przewodnikami wsztuce miłości. Wporównaniu zinnymi kulturami Dalekiego Wschodu symbolizm ma tutaj mniejsze znaczenie. Innymi oryginalnymi cechami j.e. są: instytucja gejszy wiążąca się zerotyzmem sublimowanym, która nie ma odpowiednika winnych kulturach, seks oralny traktowany jako równorzędna forma stosunków seksualnych, większe znaczenie stosunku od pieszczot, ubioru od nagości. Wj.e. przeważa naturalizm, instruktaż, humor, mroczny izmysłowy erotyzm, podkreślający znaczenie mężczyzny, jego członka, dążenie do rozkoszy.
- gejsza, (jap. artystka)