Maorysów obyczajowość

Maorysi, lud żyjący wNowej Zelandii, bardziej byli znani zliteratury przygodowej aniżeli zwyników badań antropologicznych. Znana badaczka nowozelandzka, etnograf J. Metgo (1971 r.), wmonografii poświęconej temu ludowi, dostarcza wielu ciekawych danych ożyciu rodzinnym iobyczajowości. Małżeństwo irodzina są uMaorysów jednym znajważniejszych celów życiowych, astan wolny lub celibat nie są traktowane jako rzecz normalna. Sama legalizacja małżeństwa nie jest uMaorysów warunkiem jego uznania, wiele związków żyje bez ślubu isą uznawane jako pełnoprawne małżeństwa. Małżeństwo oznacza kontrakt między partnerami, ale dobrowolny itrwający tak długo, jak to odpowiada samym zainteresowanym. Wprzypadku konfliktów iniezadowolenia jest podejmowana decyzja orozwodzie, który jest rozwiązaniem społecznie akceptowanym. Wporównaniu zprzeszłością, obecnie młodzi sami wybierają współmałżonków, chociaż zależy im na uzyskaniu zgody rodziny. Maorysi lubią wyszukane ceremonie ślubne. Po uroczystych obrzędach religijnych odbywa się uczta iprzemówienia. Wesele ma bogaty rytuał, pielęgnowane są stare zwyczaje. Rodziny Maorysów są wielodzietne, liczą średnio 3-5 dzieci. Wprzypadku bezdzietności małżonkowie zajmują się wychowywaniem cudzych dzieci, nieślubnych lub adoptowanych. Nastawienie prenatalistyczne iprorodzinne wkulturze Maorysów jest wysokie. Codzienne życie rodziny opiera się na pracy kobiety, która jest przysłowiową strażniczką domowego ogniska. Kobieta ma liczne obowiązki wprowadzeniu gospodarstwa domowego (wychowywanie dzieci, oporządzanie zwierząt, praca na roli, wogrodzie itd.). Mężczyźni zajmują się pracą zawodową, poważniejszymi naprawami wdomu, aw wolnym czasie przebywają wgronie kolegów lub oddają się ulubionym zajęciom sprawiającym przyjemność. Wychowywaniem dzieci zajmują się głównie matki idalsi członkowie rodziny, udział ojców jest raczej skromny. Najszczęśliwszy jest okres wczesnego dzieciństwa, małe dzieci są bowiem bardzo kochane, darzone czułością, atakże rozpieszczane. Stan ten trwa do chwili urodzenia się nowego dziecka. Gdy to nastąpi, starsze dziecko jest najczęściej pozostawiane samo sobie, czuje się odtrącone. Grupy dzieci wmłodym wieku chodzące własnymi drogami to typowy obraz wosadach Maorysów. Wwieku 16-17 lat mija okres młodości izaczyna się pełnienie roli dorosłego. Wżyciu Maorysów bardzo duże znaczenie przywiązuje się do pokrewieństwa, genealogii. Powiązania krwi są bardzo rozległe ipoczucie solidarności rodowej, rodzinnej jest nader silne. Typowy Maorys potrafi zidentyfikować około 200 krewnych, zwieloma utrzymuje różnorodne ibliskie kontakty. Daje to m.in. poczucie bezpieczeństwa ioparcia, ale jednocześnie ogranicza rozwój niezależności isprzyja zachowaniom konformistycznym, aby nie zostać odrzuconym, co dla Maorysów ma duże znaczenie. Przeobrażenia współczesnego świata dotarły wprawdzie do Maorysów, ale szczególnie wśród ludności wiejskiej nadal utrzymuje się tradycja inawet wykształcenie nie zmienia systemu kontroli społecznej, więzi rodzinnej iobyczajów.