naturalna faza rozwoju psychoseksualnego człowieka; najczęściej polegają na oglądaniu narządów płciowych uobojga płci, ich dotykaniu, odgrywaniu roli "małżeństwa", rzadziej na imitowaniu współżycia seksualnego (w ubraniu), ajeszcze rzadziej nago. Raczej do wyjątkowo rzadko spotykanych należą zabawy polegające na wprowadzaniu do pochwy różnych przedmiotów lub zachowaniach masturbacyjnych. Typowe zabawy ograniczają się do zabawy "w doktora" ipolegają na poznawaniu odmienności budowy płci. Wprzeszłości psychoanaliza nadawała duże znaczenie z.s.dz. głosząc, że wich wyniku udziewczynek powstaje kompleks braku członka, au chłopców duma zjego posiadania. Obecnie, gdy lepiej poznano to zagadnienie, wiadomo, że zazdrość może dotyczyć cech budowy obu płci. Okazało się również, że dzieci uświadamiane seksualnie przez rodziców używających do tego pomocy wizualnych rzadziej ujawniają zainteresowanie udziałem wtych zabawach, ich ciekawość została bowiem uprzednio zaspokojona. Istotna jest postawa rodziców iwychowawców wobec z.s.dz. Jeżeli okazują zaskoczenie, postawy potępiające, wówczas seks dla dziecka staje się czymś mrocznym izłym, co nie wpływa pozytywnie na jego rozwój psychoseksualny. Dostrzeżenie uczestnictwa dziecka wtakich zabawach powinno być sygnałem, że wskazane jest uświadomienie seksualne dziecka przez rodziców.
- transwestytyzm, (eonizm)