zespół nierozbudzenia seksualnego

bardzo często spotykany zespół zaburzeń, powszechnie utożsamiany zoziębłością płciową. Występuje ukobiet, które mają do współżycia seksualnego nastawienie pozytywne, ale nie osiągają orgazmu. Współżycie najczęściej określają jako "przyjemne", konkretne bodźce seksualne sprawiają "pewne przyjemne uczucia", ale osłabej intensywności. Sam zakres akceptowanych bodźców seksualnych jest najczęściej niewielki - najprzyjemniejsze są pocałunki, przytulenia się, delikatne ogólne pieszczoty, czyli zespół bodźców wieku dziecięcego. Jedną zcech tego zespołu jest oczekiwanie ze strony partnera opiekuńczości. Sam stosunek jest określany jako obojętny lub "słabo przyjemny", brak fizjologicznych cech przygotowania do stosunku (nawilgotnienie pochwy, jej rozszerzenie), apieszczoty narządów płciowych są odczuwane jako równorzędne lub mniej przyjemne niż pocałunki, przytulenie. Stosunek jest traktowany jako poświęcenie się dla partnera, potrzeba uczuciowego zjednoczenia, "ale nie musi być". Przyczyny: niedojrzałość uczuciowa na dziecięcym poziomie rozwoju psychoseksualnego, brak związku partnerskiego - równorzędnego (partner traktowany jest jako opiekun, dający poczucie bezpieczeństwa); opóźnienie rozwoju psychoseksualnego, gdy nie rozwinęły się potrzeby erotyczne, asam związek powstał na tle potrzeb psychicznych, np. potrzeby przyjaźni bez postrzegania siebie ipartnera wroli seksualnej; słaby poziom libido kobiety, uwarunkowany genetycznie strukturą układu hormonalnego lub budową narządów płciowych; powstanie związku zakceptowanym uczuciowo partnerem bez miłości erotycznej - jest to jedna zform tzw. związku zrozsądku; początkowy okres współżycia seksualnego zakceptowanym partnerem, zpotrzebami seksualnymi ipozytywną postawą wobec współżycia. Jest to wówczas tzw. normalny (fizjologiczny) z.n.s., występujący uzdecydowanej większości kobiet - kiedy między rozpoczęciem współżycia azdolnością osiągania orgazmu upływa pewien czas. Wtym przypadku pojęcie normy jest względne. Kobiety zregularnym współżyciem zaczynają osiągać orgazm najczęściej wciągu roku od rozpoczęcia współżycia. Jeśli natomiast współżycie jest sporadyczne, przedzielone dłuższymi przerwami, wówczas ten okres wydłuża się. Błędy ars amandi to jedna znajczęstszych przyczyn powstania tego zespołu. Jeśli partnerzy nie znają fizjologii sfer erogennych kobiety, jeżeli pieszczoty są zbyt krótkie, zniewłaściwym natężeniem, gdy zapomina się (lub nie wie) oroli pobudzania łechtaczki - wówczas może rozwinąć się z.n.s. Istnieją małżeństwa trwające 10 lat idłużej, wktórych kobieta nadal jest nierozbudzona. Z.n.s. mija samoistnie, kiedy kobieta osiągnie dojrzałość psychoseksualną oraz dorośnie do związku partnerskiego. Czasem lektura popularnoseksuologiczna dotycząca zasad prawidłowego współżycia wpływa na zmianę techniki współżycia iwyzwala potrzeby seksualne. Z.n.s. nasila się, gdy stopień niedojrzałości uczuciowej lub psychoseksualnej jest duży, apartner przyjął narzuconą mu (lub chcianą) rolę. Przechodzi woziębłość płciową, jeżeli: postawa wobec współżycia, seksu zmienia się na negatywną, nastąpi zmiana uczuć partnera, nadal są popełniane błędy we współżyciu.