(wiet. odnowa)
program reform gospodarczych przeprowadzanych w Socjalistycznej Republice Wietnamu; zainicjowane przez sekretarza Komunistycznej Partii Wietnamu na jej VI zjeździe w 1986; były odpowiedzią na trudną sytuacją wewnętrzną kraju (problemy gospodarcze, ubóstwo) i odosobnienie na arenie międzynarodowej (współpraca tylko z krajami RWPG, w których w tym czasie rozpoczynała się pierestrojka); głównym celem d.m. było urynkowienie krajowej gospodarki i włączenie się do gospodarki światowej; w pierwszej kolejności umożliwiono napływ bezpośrednich inwestycji zagranicznych, co doprowadziło do szybkiego wzrostu produkcji przemysłowej, zreformowano gospodarkę wiejską – zezwolono rolnikom na sprzedaż płodów rolnych na wolnym rynku, dziedziczenie ziemi (która jednak pozostała własnością państwa, rolnicy podpisują umowy dzierżawne na okres 50 lat), zmniejszono subsydia przyznawane przedsiębiorstwom państwowym, zarzucono system centralnego ustalania cen; w 1996 podjęto decyzję o stopniowym przekształcaniu przedsiębiorstw państwowych w spółki akcyjne; dzięki otwarciu gspodarki Wietnam odnotował bardzo szybki wzrost gospodarczy, zwalczono inflację, poprawie uległ bilans handlowy; d.m. objęło także sferę polityki zagranicznej – zintensyfikowano współpracę dwu- i wielostronną (w 1989 Wietnam miał nawiązane stosunki dyplomatyczne z 23 państwami niekomunistycznymi w 2005 z 167 państwami; został przyjęty do ASEAN, AFTA, APEC); najwolniej zmiany zachodzą w sferze polityki wewnętrznej, gdzie utrzymana została kierownicza rola partii, udało się jednak zmienić prawo wyborcze w taki sposób, że zwiększono reprezentatywność parlamentu i ciał samorządowych; nierozwiązanymi problemami pozostają rozwarstwienie społeczne (występują całe regiony biedy), niski odsetek ludności mieszkający w miastach (ok. 25,8% w 2004), nierówne szanse edukacyjne, trudny dostęp do opieki medycznej (szczególnie kobiet w ciąży) i konieczność stworzenia społeczeństwa obywatelskiego; w 1995 Wietnam złożył wniosek o przyjęcie do WTO.