(polit.)
środek służący do wykazania prawdziwości okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy; w prawie pol. d. przeprowadza organ prowadzący postępowanie (na wniosek strony lub z własnej inicjatywy); jako d. dopuszcza się wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy (zeznania świadków, opinie biegłych, dokumenty, oględziny rzeczy, osoby lub miejsca), o ile prawo nie zabrania przeprowadzania d.; organ prowadzący postępowanie (sąd, organ adm.) ocenia moc i wiarygodność d. wg swego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału (zasada swobodnej oceny dowodu); w procesie karnym udowodnienie winy należy wyłącznie do oskarżyciela; w cywilnym - do strony, która z przedstawionego d. wywiedzie korzystne dla siebie skutki.