(filoz.)
czynna, niematerialna substancja, zazwyczaj traktowana jako nieśmiertelna i posiadająca świadomość, niekiedy boskiego pochodzenia; w filozofii terminem d. oznacza się niematerialny składnik rzeczywistości poruszający lub organizujący materię albo wyższą niematerialną istotę (np. Boga); Descartes substancję duchową utożsamił z myśleniem; u Hegla d. stał się centralnym punktem jego filozofii jako przechodząca do absolutnej samowiedzy w 3 etapach (d. subiektywny, obiektywny i absolutny) idea; pojęcie rozumiane także jako psychika, świadomość człowieka, jego temperament, usposobienie.
- duch, hart ducha, być nieobecnym...
- DUCH, (rel.)
- DUCH ŚWIĘTY, w Starym Testamencie...