(łac. immanens - zostający w czymś) pogląd w teorii poznania niektórych empirycznych kierunków filozofii (idealizm subiektywny, teoria D. Hume'a, G. Berkeleya, empiriokrytycyzm) sprowadzających wszelkie doświadczenie do doświadczenia wewnętrznego podmiotu poznającego, negujące obiektywne istnienie rzeczywistości, której jedynym źródłem poznania jest stan świadomości podmiotu poznającego.
PIUS X, REALIZM EPISTEMOLOGICZNY