od łac. communitas - wspólnota
kierunek w filozofii polityki; powstał w latach 80’ XX w. na gruncie krytyki liberalizmu, a szczególnie Teorii sprawiedliwości J. Rawlsa; k. nacisk kładzie na wspólnotę stanowiącą nośnik kultury i główny czynnik kształtujący jednostki, a także na przestrzeń, w której realizują one swoje cele; k. twierdzi, że rozpatrywanie podmiotowości czy kwestii etycznych nie jest możliwe w oderwaniu od kontekstu wspólnotowego; postuluje ochronę nie tylko praw i wolności indywidualnych, ale także kulturowych; gł. przedstawiciele: Robert Bellah, Charles Taylor, Alasdair MacIntyre, Amitai Etzioni, Michael Walzer, Michael Sandel.
- TAYLOR, Charles (ur. 1931)