nauka zajmująca się badaniem przestępczości jako zjawiska społecznego, a szczególnie jego przyczyn i źródeł oraz badaniem sprawców przestępstw. Nazwy k. użył po raz pierwszy w 1885 R. Garofalo. Początkowo w k. występowały dwa zasadnicze kierunki: biologiczny - przestępstwo uwarunkowane indywidualnymi cechami jednostki (skrajny reprezentant tego kierunku to C. Lombroso - teoria o "urodzonym zbrodniarzu"), i socjologiczny - za przyczyny przestępstwa uznaje wpływy środowiska społecznego. Współcześnie kierunki te nie występują w czystej postaci; przy analizie przestępczości wykorzystuje się doświadczenia obu szkół. Wyniki badań k. mają duże znaczenie dla kształtowania polityki kryminalnej państwa.
WRÓBLEWSKI, GAROFALO, RADZINOWICZ, BATAWIA Stanisław, TARDE, STRZEMBOSZ, BERTILLON Alphonse, HANAUSEK, WACHHOLZ, PRZESTĘPCZOŚĆ
- SOLNAŘ, Vladimir (1899-1990)
- FALANDYSZ Lech, (1942-2003)
- RAMAT GAN, miasto w , w zespole...