(prawo)
rodzaj hańbiącej i okrutnej kary śmierci stosowanej w starożytności; w rzym. prawie karnym przewidziana dla niewolników i pospolitych przestępców. Kara ukrzyżowania była stosowana u Scytów, Asyryjczyków, Persów, w Kartaginie, a po 1 wojnie punickiej u Rzymian (do IV w. włącznie), gł. wobec ludzi podłego urodzenia (barbarzyńców, obcych, niewolników).