Juan Domingo (1895-1974)
polityk argentyński, twórca peronizmu, pułkownik; w wieku 15 lat wstąpił do szkoły wojskowej; attaché wojskowy, m.in. we Włoszech (1938-39) i Niemczech (1939-40); 1942 związał się z konspiratorami z tajnej loży GOU, którzy III 1943 dokonali wojskowego zamachu stanu; otrzymał stanowisko podsekretarza stanu do spraw wojny i dyr. Narodowego Departamentu Pracy, który po kilku miesiącach udało mu się przekształcić w osobne ministerstwo; stojąc na jego czele prowadził samodzielną politykę wspierając związki zawodowe; od 1944 wiceprezydent kraju, dzięki swej polityce społecznej cieszący się sporą popularnością; z tego powodu wojskowi próbowali go odsunąć i X 1945 został zesłany na wyspę Isla de Martin García; spowodowało to masowe protesty inspirowane przez związki zawodowe (dużą rolę w ich organizowaniu odegrała jego późniejsza żona, Evita) i po pięciu dniach P. powrócił triumfalnie do stolicy; rozpoczęła się tzw. rewolucja peronowska; II 1946 w wyborach prezydenckich P. otrzymał 52% głosów, 1951 w kolejnych 62%; błędy w planowaniu gosp. i polityce nacjonalizacji, nadmierna (wymuszona przez związki zawodowe) biurokratyzacja kraju spowodowały kryzys ekonomiczny i obalenie 1955 jego rządów; na emigracji utrzymywał kontakt ze zwolennikami w kraju; 1973 ponownie wybrany na urząd prezydenta Argentyny.
ARGENTYNA, PERONIZM, PERÓN