zasada organizacji życia społ. polegająca na rozproszeniu ośrodków władzy w różnych dziedzinach i na różnych poziomach społeczeństwa; p. cechuje równowaga sił, konsolidacja i kontrola oparta na wzajemnych oddziaływaniach oraz równouprawnienie grup i jednostek; w p. różne sfery życia (np. ideologia, polityka, gospodarka) funkcjonują autonomicznie, odwrotnie niż w monocentryzmie; cechą p. jest także rozdział władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej oraz istnienie czwartej władzy: opinii publicznej; w historii komunizmu wprowadzony przez P. Togliattiego termin p. oznaczał proces uniezależniania się (po XX Zjeździe KPZR) poszczególnych partii komunistycznych od radzieckiej centrali.
- policentryzm, 1) zjawisko występowania...