(społ. 1)
właściwość orzeczeń prawnych (w szczególności sądowych) polegająca na tym, że nie mogą być one zmienione ani uchylone zwykłymi środkami odwoławczymi (p. formalna); w sprawach cywilnych i karnych prawomocne orzeczenie może być uchylone tylko w wyniku uwzględnienia kasacji lub wniosku o wznowienie postępowania; prawomocne orzeczenia wiążą nie tylko sąd, który je wydał, ale wszystkie inne sądy i urzędy państwowe.
- prawomocność, 1. pojęcie odnoszące...
- PRAWOMOCNOŚĆ, (społ. 2)
- HUME, David (1711-76)