(społ. 2)
w prawie karnym zaniechanie ukarania przestępcy przez państwo na skutek upływu czasu; polski kodeks karny rozróżnia p. karalności przestępstwa (obejmujące p. ścigania i wyrokowania) oraz p. wykonania kary; p. ścigania to okres po popełnieniuprzestępstwa, po upływie którego nie wolno wszcząć z powodu tego przestępstwa postępowania karnego i wynosi (w zależności od tego, czy czyn stanowi zbrodnię, czy występek) od 30 do 5 lat; p. wyrokowania to okres po popełnieniu przestępstwa, po upływie którego nie można wydać w sprawie wyroku skazującego, choćby wszczęto wcześniej postępowanie karne przeciwko sprawcy, upływa on po okresie dalszych 5 lat od p. ścigania (problem narastający w Polsce ze względu na niewydolność aparatu sądownictwa, obejmujący ok. 20 tys. spraw sądowych (2002), w tym dotyczących groźnych gangsterów; p. wykonania kary jest to okres po uprawomocnieniu się wyroku skazującego, po upływie którego nie można wykonać kary i zależnie od rodzaju kary wynosi od 35 do 10 lat; nie ulegają przedawnieniu zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości.
- PRZEDAWNIENIE, (społ. 1)
- NIEPRZEDAWNIENIE ZBRODNI HITLEROWSKICH, zasada prawa międzynar.(...)
- UMORZENIE, (prawo)