Paul (1913-2005)
filozof franc., podczas II woj. świat. 4 lata więziony przez Niemców; po wojnie w zespole pisma "Esprit", od 1956 wykładowca Sorbony, następnie uniw. w Nanterre, Chicago, Yale, Montrealu, Gandawie, Luovain; w latach 70. jako przedstawiciel Amnesty International jeździł do Czech; uczestnik kolokwiów w Castel Gandolfo z udziałem Jana Pawła II; początkowo próbował łączyć egzystencjalizm z fenomenologią, z czasem poprzez krytykę pokartezjańskiej filozofii świadomości uznał, że człowiek nie osiąga samoświadomości wprost, lecz za pośrednictwem rozumienia swych wytworów; traktując interpretację jako metodę filozofii stał się obok H.G. Gadamera, najwybitniejszym przedstawicielem nurtu określanego jako hermeneutyka filozoficzna; 1999 wyróżniony nagrodą Balzana; Symbolika zła, Egzystencja i hermeneutyka, Język, tekst, interpretacja, Podług nadziei, Filozofia osoby (cykl wykładów, wygłoszonych 1992 w Krakowie), Karl Jaspers et la philosophie de l'existence, Interpretation Theory, Temps et recít, Soi-meme comme un autre, Krytyka i przekonanie, Drogi rozpoznania, Refleksja dokonana; ceniony interpretator Biblii i twórca teorii mitu jako struktury odsłaniającej prawdę o człowieku.