TUROWICZ

Jerzy (1912-99)

dziennikarz i publicysta kat.; działacz Stow. Kat. Młodz. Akademickiej i Pax Romana; 1939 red. naczelny "Głosu Narodu"; od 1946 red. naczelny w Krakowie (z przerwą 1953-56 w okresie zawieszenia pisma); od 1946 współpracownik miesięcznika "Znak", 1960-90 prezes Społ. Inst. Wydawniczego "Znak"; w okresie PRL, kierując "Tygodnikiem Powszechnym", zyskał sobie szacunek jako konsekwentny, a zarazem umiarkowany, przedstawiciel demokratycznej opozycji; 1981-85 czł. społ. Rady Prymasowskiej; 1989 uczestnik obrad ; doctor h.c. UJ, uniw. Yale i Boston College (USA); przew. Rady Fundacji Stefana Batorego, wiceprezes Tow. Przyjaźni Pol.-Izraelskiej; 1994 odznaczony Orderem Orła Białego; laureat licznych nagród, wśród nich Międzynar. Nagrody im. Gandhiego, Międzynar. Nagrody Wolności Prasy (Paryż), 1996 nagroda PEN Clubu za wybitne zasługi dla kultury polskiej; autor zbiorów esejów Chrześcijanin w dzisiejszym świecie, Kościół nie jest łodzią podwodną.

POLSKA. PRASA, ,

• Turowicz Jerzy, (1912-1999)
• Miesięcznik Literacki, (1942-43)
• ZNAK, (kult. 1)