dział energetyki obejmujący przetwarzanie energii cieplnej wnętrza Ziemi. Temp. Ziemi rośnie wraz z głębokością przeciętnie ok. 1oC na 33 m; barierą w szerokim wykorzystywaniu energii zawartej w jej wnętrzu jest konieczność głębokich, w większości nieopłacalnych wierceń, dlatego w praktyce wykorzystuje się gł. energię gorących źródeł powierzchniowych i podziemnych. Po raz pierwszy na skalę przemysłową energię gorących źródeł zaczęto wykorzystywać w XVIII w. w Toskanii. Tam też w 1913 uruchomiono pierwszą geoelektrownię z turbozespołem o małej mocy 300 KM. Obecnie energię wnętrza Ziemi wykorzystuje się także m.in. w Islandii, Nowej Zelandii, Kalifornii, Japonii, na Alasce, Kamczatce i Wyspach Hawajskich, a także od niedawna i na niewielką skalę w Polsce na Podhalu.
GEOENERGETYKA
Procesy technologiczne