(1696-1787)
teolog, Doktor Kościoła – urodził się 27 października w Marinceli pod Neapolem. Pochodził ze średniozamożnej rodziny szlacheckiej. Od dzieciństwa przejawiał nieprzeciętne zdolności umysłowe. Jako siedemnastolatek ukończył uwieńczone doktoratem studia prawnicze. Kariera adwokacka stała przed A. otworem, jednakże popełniony przezeń błąd w sztuce interpretacji dokumentów prawnych tak zraził go do tej dziedziny, że zaczął szukać dla siebie innej drogi życia. Zdecydował się, mimo sprzeciwów ojca, na studia teologiczne i kapłaństwo. Na kapłana został wyświęcony w 1726 roku. Najpierw chciał wstąpić do któregoś ze zgromadzeń zakonnych, jednak potem, za radą spowiednika, oddał się posłudze wśród okolicznego ludu. W 1731 roku powierzono A. zadanie zreformowania jednego z żeńskich klasztorów. Misja ta dała początek nowej kongregacji żeńskiej znanej dziś pod nazwą redemptorystek. Prowadząc misje, A. zaczął gromadzić wokół siebie współpracowników. Grupa ta stała się zalążkiem zgromadzenia (Najświętszego Odkupiciela redemptorystów). Obydwa zgromadzenia – męskie i żeńskie – zaaprobował ok. 1750 roku papież Benedykt XIV. Obok wykonywanych zadań związanych z duszpasterstwem i kierowaniem zgromadzeniami A. zaczął także pisać. Pierwszym jego dziełem były Myśli pobożne z 1728 roku. W sumie napisał ok. 160 dziełek o charakterze ascetycznym. Podkreślał w nich potrzebę dążenia do rozwoju życia duchowego. Z tej grupy wymienić należy m.in. Uwielbienia Marii, albowiem właśnie pobożność maryjna, obok kultu Najświętszego Sakramentu i modlitwy, była główną cechą postawy duchowej A. Pozostawił też trzy tomy interesujących listów. Dziełem o ogromnym znaczeniu jest Teologia moralna (1748). Przeciwstawia się ona głównym tezom głoszonym przez *jansenistów, zwłaszcza moralnemu rygoryzmowi. A. propagował postawę otwartości i pełnego zrozumienia dla człowieka. W sumie zajął stanowisko pośrednie pomiędzy rygoryzmem a postawę laksystyczną (nigdzie nie dostrzegającą grzechu). Wycisnął w ten sposób swoje piętno na katolickiej pobożności wieków następnych. W 1762 roku A. został biskupem w Santa Agata dei Goti. W zaniedbanej diecezji nowy jej pasterz prowadził szeroką działalność charytatywną i troszczył się o odrodzenie religijne duchowieństwa i diecezjan. Z administrowania diecezją zrezygnował w 1775 roku na skutek choroby. Wrócił do klasztoru redemptorystów w Pagani, gdzie zmarł 1 sierpnia. Beatyfikowany został w 1816, a w 1839 roku ogłoszono go świętym. Doktorem Kościoła został w 1871 roku. W 1950 ogłoszono go patronem moralistów i spowiedników. Liturgiczne wspomnienie świętego obchodzi się 1 sierpnia.13 Św. Alfons Maria di Liguori