ANTONI MARIA GIANELLI

(1789-1846) – biskup; urodził się 12 kwietnia w Cerreto we Włoszech (Liguria). Pochodził z niezamożnej rodziny. Studiował w seminarium duchownym w Genui. W 1812 roku przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1815-26 wykładał retorykę i był wychowawcą w seminarium duchownym w Carcare. W pracy duszpasterskiej odznaczał się gorliwością i talentem kaznodziejskim, który ujawnił już wcześniej – w okresie studiów. W Chiavari, gdzie był archiprezbiterem, założył dwa zgromadzenia zakonne: Córek Marii z Orto (zwane gianellami) oraz Misjonarzy św. Alfonsa Liguoriego. To drugie zgromadzenie przestało jednak istnieć wkrótce po śmierci swego założyciela. Zajmował się także organizacją w Chiavari seminarium duchownego. We własnej działalności teologicznej odwoływał się do teologii dogmatycznej św. Tomasza z Akwinu oraz teologii moralnej św. Alfonsa Liguori. W 1837 roku A. został biskupem Bobbio. Jako rządca diecezji troszczył się przede wszystkim o rozwój życia wewnętrznego duchowieństwa i pobudzenie go do gorliwej pracy duszpasterskiej. Był z jednej strony niezwykle surowy wobec przejawów nieposłuszeństwa duchownych, z drugiej – z wielką życzliwością i serdecznością troszczył się o zaspokojenie ich potrzeb materialnych w diecezji, którą zastał niemal kompletnie zrujnowaną po okresie wojen napoleońskich (1807). Odnowił sławne sanktuarium św. Kolumbana, napisał także historię opactwa i jego biblioteki. Zmarł 7 czerwca w Piacenzy i w tym dniu wspomina się go w liturgii. Beatyfikowano go w 1925 roku, kanonizowano w 1951.