ANTONI MARIA ZACCARIA

(1502-39) – urodził się w Cremonie we Włoszech w rodzinie Łazarza i Antonietty Pescaroli. Najpierw, po studiach medycznych w Padwie, prowadził praktykę lekarską w rodzinnym mieście, a zarazem katechizował dzieci w kościele św. Witalisa położonym obok rodzinnej rezydencji Zaccariów i bezpłatnie leczył ubogich. By lepiej służyć bliźnim pomocą zarówno lekarską, jak duchową, w 1528 roku po studiach teologicznych przyjął święcenia kapłańskie. Najpierw głosił Słowo Boże w Cremonie. W 1530 roku został kapelanem hrabiny Ludwiki Torelli i zamieszkał w Mediolanie. Duch pokuty i zaangażowania apostolskiego, a jednocześnie dążenie do ożywienia gorliwości duszpasterskiej kapłanów wpłynęły na decyzję A. o założeniu wraz z B. Ferrarim i J. M. Morigią zgromadzenia zakonnego kanoników regularnych św. Pawła. Zgromadzenie zwane popularnie barnabitami (od kościoła św. Barnaby, przy którym się osiedlili) zaaprobowane zostało w 1533 roku. W roku 1543 A. wystarał się u papieża Pawła III o aprobatę dla zgromadzenia Sióstr Anielskich od św. Pawła Nawróconego (angelitki lub barnabitki), któremu nadał regułę św. Augustyna. Kandydatki do nowego zgromadzenia pomogła świętemu zebrać hrabina Torelli. A. szczególne nabożeństwo żywił do Eucharystii i Męki Pańskiej. To on najprawdopodobniej wprowadził w Mediolanie nabożeństwo czterdziestogodzinne, znane dziś w całym Kościele, a także zwyczaj „15 piątków”, czyli piętnastu piątkowych nabożeństw, w których wspominano męczeństwo Chrystusa. Okres „mediolański” życia A. wiąże się ze szczególną gorliwością w zwalczaniu przejawów odstępstwa od dogmatów Kościoła rzymskiego (gł. przechodzenia na *luteranizm). Organizował publiczne akty pokuty za grzechy, zamieniające się w akty zbiorowej histerii, co zaniepokoiło Rzym do tego stopnia, że wytoczono A. dwa procesy, podejrzewając go o herezję (1534-35 i 1537). Obydwa jednak uwolniły świętego od zarzutów. A. zmarł 5 lipca. Jego ciało pochowano w Mediolanie w kościele św. Pawła, a w 1891 roku przeniesiono je do kościoła św. Barnaby. Kanonizował go papież Leon XIII w roku 1897. Na obrazach przedstawiających A. występują trzy motywy charakterystyczne dla jego duchowości: Eucharystia, krzyż i postać św. Pawła Apostoła. Święty pozostawił po sobie kilka listów i drobnych pism. Pamiątkę obchodzi się 5 lipca.