(ok. 430-80)
– biskup; urodził się ok. 430 roku w Lyonie w rodzinie senatora. Otrzymał staranne wykształcenie. Ożenił się z córką Avita – prefekta Galii i późniejszego cesarza. Początkowo poświęcił się karierze politycznej: pełnił przez jakiś czas m.in. urząd prefekta Rzymu, angażując się w starania o utrzymanie jedności cesarstwa. Niespodziewanie w 471 roku został wybrany biskupem Arwerny (Clermont), będąc prawdopodobnie jeszcze człowiekiem świeckim. Wybór jednak zaaprobowali inni biskupi Galii. W działalności duszpasterskiej dążył głównie do ujednolicenia obrzędów, pisząc m.in. teksty liturgiczne. Obronił także Owernię przed najazdem Wizygotów. Zmarł ok. 480 roku. Świadectwa o wczesnym kulcie A. znajdują się m.in. w pismach Grzegorza z Tours. Jako święty czczony był przede wszystkim w Galii. Martyrologium wspomina go pod datą 23 sierpnia. A. był także poetą. Jego dorobek literacki stanowią 24 utwory poetyckie (pieśni weselne i epigramaty). Jest także autorem dziewięciu tomów listów, stanowiących cenne źródło poznania życia religijnego i społecznego tamtych czasów.