(?-ok. 604)
– apostoł Anglii; początkowo był przeorem, albo nawet opatem w benedyktyńskim klasztorze na Monte Celio w Rzymie. W 596 roku papież, św. ➞ Grzegorz Wielki, przychylając się do prośby króla Kentu, św. ➞ Etelberta, wysłał A. wraz z czterdziestoma innymi zakonnikami na wyprawę misyjną do Brytanii. Po drodze, w Galii, A. otrzymał sakrę biskupią. Na początku 597 roku misjonarze przybyli na wysepkę Thanet w królestwie Kentu. Od króla Etelberta i jego żony Berty, chrześcijańskiej księżniczki frankońskiej, którzy w tym roku przyjęli chrzest wraz z 10 tysiącami poddanych, A. otrzymał zapewnienie swobody działania oraz teren pod budowę kościoła i klasztoru, położony w Canterbury. Ten pierwszy w Anglii kościół i klasztor A. poświęcił świętym Piotrowi i Pawłowi. Jednocześnie apostoł Anglii prowadził skuteczną akcję misyjną. W 601 roku przybyła do Anglii następna grupa misjonarzy; papież przysłał także A. paliusz arcybiskupi i zalecił utworzenie organizacji kościelnej w ramach dwóch metropolii: w Londynie i Yorku. A. nie zdążył jednak zrealizować tego zadania. Osadził jedynie dwóch biskupów w Londynie i Rochester. Nie potrafił też przełamać nieufności do siebie przedstawicieli chrześcijańskiej hierarchii pochodzenia celtyckiego, pomimo odbycia kilku wspólnych synodów znanych jako synody „Pod Dębem” (602-603). Zmarł 20 maja 605 roku (lub 606). Pochowany został w opactwie świętych Piotra i Pawła, któremu później nadano jego imię. Na miejscu, gdzie święty po raz pierwszy postawił stopę na ziemi angielskiej, w Ebbsflet, wznosi się do dziś krzyż. Katedra i opactwo w Canterbury przez blisko 1000 lat były siedzibą katolickich prymasów Anglii, aż do czasu wprowadzenia przez króla Henryka VIII anglikanizmu. Od 1534 roku katedra ta jest stolicą Kościoła anglikańskiego, prymasi katoliccy zaś rezydują (od XIX w.) w Londynie. W liturgii na terenie Anglii wspomina się A. 26 maja, w całym zaś Kościele – 27 maja.33 Święty Augustyn z Canterbury