(1791-1858)
– urodziła się 2 października w Langasco w rejonie Genui we Włoszech jako córka Józefa i Franciszki, niezamożnych sprzedawców warzyw; kiedy była jeszcze dziewczynką, rodzice przeprowadzili się do Pawii. Zgodnie z ich wolą poślubiła 7 lutego 1816 roku Jana Baptystę Frassinello, jednak głęboka religijność, a także głębokie mistyczne przeżycie, którego doznała mając ok. 20 lat, sprawiły, że nie był to zwyczajny związek małżeński. B. i Jan żyli jednak jak mąż i żona przez dwa lata, jednak małżonek, poruszony do głębi niezwykłą religijnością B., zgodził się złożyć wraz z nią śluby dozgonnej czystości; zajęli się wówczas troskliwie młodszą siostrą B., Marią, ciężko chorą na nowotwór jelit. Gdy Maria zmarła (1825), B. wstąpiła do zgromadzenia sióstr urszulanek w Capriolo, zaś Jan do zakonu somasków (zgromadzenie kleryków regularnych założone w 1532 roku przez św. ➞ Hieronima Emilianiego, aktywne w północnych Włoszech w zakresie oświaty i przysposobienia zawodowego opuszczonych młodych dziewcząt). Rok później jednak, z powodu fatalnego stanu zdrowia, B. musiała opuścić klasztor i wrócić do Pawii; swoje ozdrowienie miała zawdzięczać wstawiennictwu św. Hieronima Emilianiego i idąc za wzorem założyciela somasków, za aprobatą biskupa, poświęciła życie kształceniu i opiece nad młodymi dziewczętami; biskup zezwolił również mężowi B., Janowi na opuszczenie nowicjatu i polecił, by ze wszystkich sił pomógł swej małżonce w dziele, które w jej czasach było czymś niezwykłym i rychło zostało docenione zarówno przez władze świeckie, jak kościelne. Współpraca małżonków trwała do końca życia B., oboje – wraz kilkunastoma ochotnikami i ochotniczkami – przenieśli się za zgodą biskupa do Ronco Scrivia w rejonie Genui i tam powstał pierwszy z ośrodków kształceniowych; nowoczesne metody wychowawcze i wysoki poziom nauczania zwróciły uwagę na dzieło małżonków i zapewniły dotację ze strony lokalnych filantropów; stopniowo sieć podobnych szkół objęła całe północne Włochy. Grupa kobiet współpracujących z B. stopniowo została przekształcona w zgromadzenie, zwane siostrami benedyktynkami od Opatrzności, którego regułę zatwierdził arcybiskup Genui w 1856; jego założycielka zmarła 21 marca w Ronco Scrivia, założywszy kilka lat wcześniej dom generalny zgromadzenia w Voghera; beatyfikował ją 10 maja 1987 papież Jan Paweł II i on również ogłosił ją świętą 19 maja 2002 roku. Wspomnienie – w dies natalis. Siostry benedyktynki od Opatrzności pracują dziś we Włoszech, Ameryce Południowej i Afryce.