(?-1081)
– według niektórych źródeł urodził się w Menthon w Sabaudii, według innych przekazów natomiast – w północnowłoskiej Aoście, gdzie był archidiakonem i gdzie opiekował się biedakami oraz podróżnikami i pielgrzymami, często padającymi w górach ofiarą napadów dokonywanych przez rozbójników. Założył hospicjum na Mont-Joux (Mons Jovis, zwane Wielkim Świętym B.) i prawdopodobnie hospicjum na Colonne-Joux (Colonna Jovis, tzw. Mały święty B.). Obsługiwane są one przez kanoników reguły św. Augustyna – początkowo świeckie bractwo, które od XVII w. dołączyło do kanoników laterańskich. W ikonografii przedstawiany jest w białym habicie benedyktyńskim z krzyżem w kształcie laski alpejskiej; z szatanem związanym łańcuchem (spotkawszy demona na przełęczy alpejskiej miał go B. pokonać – tak przedstawił go Dolabella na jednym z malowideł na stallach w kościele Bożego Ciała w Krakowie). Zdarzają się także obrazy przedstawiające B. z psem rasy bernardyńskiej, którą to rasę miał święty przyuczyć do pomocy ludziom zagrożonym niebezpieczeństwem w górach (wyczerpanie, upadek, lawiny). Kult B., jako patrona górali alpejskich i alpinistów, zatwierdził w roku 1923 papież Pius XI; relikwie świętego posiada Novarra w Piemoncie; jego pamiątkę obchodzi się 15 czerwca.8 Bernard z Aosty, relikwiarz romański, XIII w.