właśc. Filippo Latino (1605-67)
– urodził się 6 lutego w Corleone na Sycylii jako syn rymarza i szewca Leonarda. Rodzinie powodziło się nieźle i Filippo mógł sobie pozwolić na takie rozrywki, jak szermierka, w której doszedł do wielkiej wprawy, tak że jego umiejętności stały się znane na całej wyspie. W 1624 r., w czasie jednego z pojedynków sprowokowanego przez przyjaciela Filippo, zdarzyło się nieszczęście: młodzieniec, który go wyzwał, stracił ramię. Incydent tak mocno wstrząsnął Filippem, że postanowił całkowicie zmienić życie i poświęcić się służbie Bogu; w ten sposób pragnął odpokutować za krzywdę wyrządzoną innemu człowiekowi. 13 grudnia 1631 roku rozpoczął nowicjat w zakonie kapucynów w Caltanissetta i przyjął imię zakonne B. Wiódł życie niesłychanie surowe, jednocześnie gorliwie poświęcał się modlitwie i wszystkim, niekiedy uciążliwym pracom zakonnym. Gorliwość ta sprawiła, że otoczył go nimb świętości; przebywał w licznych klasztorach kapucyńskich – Bisacquino, Bivona, Castelvetrano, Burgio, Partinico, Agrigento, Chiusa, Caltabellotta, Polizzi. Zmarł 12 stycznia 1667. Błogosławionym ogłosił go 5 maja 1768 roku papież Klemens XIII, zaś do grona świętych zaliczył go papież Jan Paweł II 10 czerwca 2001. Wspomnienie – 12 stycznia.