(330-369)
– lekarz; urodził się w Azjanzos, opodal Nazjanzu w Kapadocji (ob. w Turcji); był bratem św. ➞ Grzegorza. Odbył studia medyczne w Aleksandrii, po czym powrócił do Konstantynopola i został nadwornym lekarzem cesarskim, opiekując się zdrowiem cesarzy Juliana Apostaty i Walensa. Przez dłuższy czas pozostawał katechumenem, przyjęcie zaś przezeń Chrztu św. przyspieszyły wydarzenia związane z wielkim trzęsieniem ziemi, w czasie którego C. ujrzał ogrom ludzkiego nieszczęścia, cierpienia i śmierci. W roku 368 z woli cesarza Walensa C. został kwestorem w Bitynii, lecz spełniał ten urząd krótko, nieoczekiwanie bowiem dosięgła go śmierć. Jego pamiątka przypada 25 lutego. Zgodnie z jego wolą cały majątek został rozdany ubogim. Kazanie na pogrzebie wygłosił jego wielki brat – św. Grzegorz.