własc. Abdullah Youssef Makhlouf (1828-98)
– urodził się 8 maja w niewielkiej górskiej wsi Beqa’Kafra w Libanie, w wielodzietnej rodzinie rolnika. Oboje jego rodzice byli chrześcijanami. W 1851 roku rozpoczął nowicjat w klasztorze maronickim w Annaya i tam też przyjął śluby zakonne; w klasztorze św. Cypriana w Kiffane sposobił się do zostania kapłanem i przyjął święcenia w 1858 roku. Następnych 16 lat spędził w Annaya, zdumiewając swych przełożonych pokorą, umiłowaniem modlitwy i pracowitością; często też praktykował ascezę, stając się dla swych współbraci wzorem mnicha. W 1875 roku przełożeni klasztoru wyrazili zgodę, by zamieszkał w eremie położonym w pobliżu. Przeżył tam w ciszy i skupieniu 23 lata, narzuciwszy sobie niezwykle surowy sposób życia. Zmarł w wigilię Bożego Narodzenia, wyczerpany cierpieniami spowodowanymi przez wylew krwi, który dotknął go w czasie odprawiania mszy. Pochowany został w pobliżu eremu, ale niemal natychmiast po śmierci Ch. w pobliżu jego grobu miały miejsce zdarzenia o nadprzyrodzonym charakterze, które skrupulatnie weryfikowano w czasie procesu kanonizacyjnego. Grób eremity emanował nocą dziwnym światłem, stąd też po czterech miesiącach dokonano ekshumacji jego ciała – okazało się ono zupełnie nienaruszone i elastyczne, choć – zgodnie z tradycją – pochowano je bez trumny i na dodatek w wilgotnej ziemi. Zwłoki mnicha przeniesiono do kaplicy klasztornej i złożono w drewnianej, prostej trumnie. Jeszcze w 1954 roku postulator w procesie beatyfikacyjnym św. Ch., ojciec Józef Mahfouz, dotykał zwłok i stwierdził, iż wydzielają one swoisty płyn – podobny do potu – i są nietknięte procesami rozkładu; w grobowcu nie czuje się także żadnego przykrego zapachu. Ten sam świadek potwierdził w roku 1976, że zwłoki świątobliwego eremity uległy normalnemu rozkładowi; ponieważ grobowiec zamknięto tuż przed dniem beatyfikacji (5 grudnia 1965), oznaczałoby to, że dopiero po uznaniu świętości Ch. przez Kościół jego doczesne szczątki poddały się zwykłemu zniszczeniu. W procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym zgromadzono 1200 wiarygodnych świadectw cudownych uzdrowień, jakie zdarzyły się w pobliżu grobu Ch. Został kanonizowany przez papieża Pawła VI w roku 1977.