(1888-1927)
– urodził się 29 grudnia w Buenavista de Cueller (prowincja Guerrero, Maksyk) jako siódme z jedenaściorga dzieci Jana Uribe Ayala i Wiktoryny Velasco Guetierrez; w wieku 14 lat rozpoczął naukę w seminarium w Chilapa, dając się poznać jako doskonały uczeń. Subdiakonem został w 1910 roku, diakonem w 1911, zaś święcenia kapłańskie otrzymał 2 marca 1913 i objął parafię w Buenavista de Cuéllar, był również sekretarzem biskupa Antonio Hernandez Rodrigueza w Tobasco. W 1914 roku towarzyszył biskupowi w podróży do Chilapa, gdzie na skutek antyreligijnych zarządzeń przeniesiono diecezję; statek, którym podróżowali zatonął, jednak biskupowi, D. i kilku innym osobom udało się ocalić życie. Pracował potem w parafii Zirandaro, zapatyści zabronili mu bowiem powrotu do Chilapa, a także w Buenavista de Cuéllar, Telotlsapan i Iguali. 30 lipca 1926 z powodów bezpieczeństwa biskupi zdecydowali, by księża zaprzestali działalności publicznej, zaś świątynie miały zostać zamknięte. D. podporządkował się tej decyzji, jednak później powrócił potajemnie do swojej kapłańskiej aktywności; 7 kwietnia 1927 został aresztowany pod zarzutem spisku antypaństwowego i przewieziony do Cuernavaca; oferowano mu wolność pod warunkiem, że zostanie biskupem schizmatyckiego kościoła podporządkowanego władzom, jednak odmówił. 11 kwietnia 1927 spisał swą wolę i następnego dnia przewieziono go w pobliże San Jose Vidal. Zabity został strzałem w tył głowy; przed śmiercią modlił się za zbawienie swoje i swoich oprawców. Beatyfikowany (22 listopada 1992) i kanonizowany (21 maja 2000) przez papieża Jana Pawła II; wspomnienie – wraz z innymi męczennikami meksykańskimi – 25 maja.