(?-958)
– urodził się w książęcej rodzinie w Szwabii; był prepozytem kapituły w Strasbourgu; ok. 934 roku przeniósł się do pustelni w Einsiedeln (Szwajcaria), którą opiekował się jego przyjaciel, Benon z Metzu. Wkrótce w okolice eremu zaczęli przybywać uczniowie i E. musiał zbudować klasztor, aby ich pomieścić. Początkowo opatem nowego domu był Benon, a po jego śmierci został nim E.; cesarz Otto I przyznał klasztorowi zwolnienie od jurysdykcji świeckiej i biskupiej. W 942 E. i uczniowie nieśli pomoc ofiarom klęski głodu w Alzacji, Burgundii i Górnych Niemczech. W roku 948 dokonano konsekracji wybudowanego przez E. kościoła w Einsiedeln; legenda powiada, że towarzyszyło jej objawienie Chrystusa w towarzystwie czterech ewangelistów oraz św. ➞ Piotra i św. ➞ Grzegorza Wielkiego. E. pochowano w tym właśnie kościele, opodal grobu Benona. Pamiątka przypada 14 sierpnia.