(?-1160)
– król Szwecji; wiadomo o nim, że ok. roku 1155 rządził tą częścią Szwecji, która nosi nazwę Vestergötland. Jako zwolennik ewangelizacji Skandynawii, podjął wyprawę przeciw Finom, których chciał podbić i zmusić do przyjęcia chrztu. Towarzyszył mu w tym dziele św. ➞ Henryk. Zginął 18 maja w starciu z królem duńskim Magnusem Henrikssonem, który zamierzał rozszerzyć swe panowanie na Szwecję. Szybko zaczęto E. oddawać cześć należną świętym; już w dokumentach z 1198 tak właśnie jest odnotowywany. W 1273 jego ciało przeniesiono do potężnej katedry w Nowej Uppsali. Relikwie E. do dziś się tam znajdują, złożone w srebrnej trumience, zaś jego grób zasłynął z cudownych uzdrowień, które miały się przy nim wydarzać. Przez wiele lat – aż do przyjęcia przez Szwecję protestantyzmu jako religii państwowej – relikwie te przenoszono uroczyście między Nową a Starą Uppsalą. Najstarsze wizerunki świętego pochodzą z XIII w. i przedstawiają go jako rycerza w koronie królewskiej lub z palmą męczeńską w ręce. Jest patronem Szwecji. Jego kult był w Polsce znany, acz mało rozpowszechniony. Święto przypada na 18 maja.37 Św. Eryk Jedvardsson