(?-505)
– biskup; po objęciu biskupstwa w Kartaginie (480) musiał zmagał się z wieloma trudnościami, m.in. z naciskiem *arian i skutkami trwającego blisko ćwierć wieku osierocenia diecezji. Liczył w tym na pomoc ze strony króla Wandalów Huneryka, ale ten nie dopuścił do zwołania przez E. synodu biskupów nieafrykańskich, zaś zjazd biskupów afrykańskich uznał za bunt i skazał wszystkich na wygnanie. E. udał się więc na pustynię, skąd powrócił dopiero wtedy, gdy rządy objął następca Huneryka, Trazamund. Wkrótce nowy król także zwrócił się przeciwko Kościołowi i wygnał E. (ok. 502). Nigdy już z wygnania nie wrócił i wg relacji św. ➞ Grzegorza umarł w Albi na południu Francji. W relacji tej zacytowano pożegnalny list E. do wiernych.