(ok. 156-ok. 250)
- urodził się w okolicach Foligno we Włoszech. Pochodzić miał z rodziny chrześcijańskiej. święceń kapłańskich udzielił mu papież Eleuteriusz. Przez prawie 50 lat życia F. był gorliwym duszpasterzem. Około roku 185 został biskupem rodzinnej diecezji, a godność tę otrzymał z rąk papieża Wiktora I. Popularnie zwany jest Apostołem Umbrii. W starości dotknęło go męczeństwo. Stało się to najprawdopodobniej za panowania cesarza Decjusza. Relikwie świętego dziś znajdują się w Foligno. Wcześniej jednak odbyły wędrówkę po Europie, m.in. znajdowały się przez jakiś czas w Minden i Metzu. Postać F. Martyrologium rzymskie wymienia w dniu 24 stycznia. Od najdawniejszych czasów ten święty był wzywany jako obrońca przeciw trzęsieniom ziemi. Trzeba jednak podkreślić, że przedstawione dane na temat F. nie są dostatecznie pewne. Przekazują nam je niezbyt wiarygodne Akta Męczenników pochodzące dopiero z VI wieku. Kult świętego rozwinął się przede wszystkim w północnej Francji i Niemczech. W sztuce kościelnej przedstawiany jest najczęściej jako biskup z przebitymi rękami i nogami. Atrybuty to narzędzia jego męczeństwa, m.in. haki i obcęgi. Przykładem takiego wizerunku jest malowidło ścienne z XIV wieku w kaplicy S. Croce w Montefalco. Na niektórych obrazach i miniaturach (od XV wieku) występuje z paliuszem. Niektóre przekazy mówią bowiem o posiadanej przez F. władzy erygowania nowych biskupstw. Statua w katedrze w Foligno autorstwa Mainiego (1733) przedstawia świętego w pozycji siedzącej, z pastorałem w jednej ręce, a drugą udzielającego błogosławieństwa.