(pocz. VII w.-675)
– urodził się w Irlandii. Najpierw przebywał w pustelni w Kilfiakrze, potem udał się do Francji, gdzie dzięki pomocy biskupa Meaux, św. ➞ Farona, w Breuil pod Meaux założył swoją kolejną pustelnię. Słynął wśród okolicznej ludności z pobożności i umiłowania ciężkiej, fizycznej pracy. Praktykował ascezę, dużo czasu poświęcał także pracy na roli, by wyżywić licznych, odwiedzających go w samotni, uczniów. Zmarł w roku 675. Jego grób ściągał rzesze pielgrzymów. Kult żywo się rozwijał, by swe apogeum osiągnąć w siedemnastym stuleciu. W połowie tego wieku umieszczono wizerunek F. w Paryżu na domu przy ulicy St. Antoine, gdzie wynajmowano powozy, którymi można było się udać do słynącego z cudów grobu F.; stąd właśnie zwano je fiakrami. Wspomnienie przypada 30 sierpnia. Święty ten patronuje dorożkarzom, taksówkarzom oraz ogrodnikom.