(I w.?)
– należał do pierwszych siedmiu diakonów Kościoła wyświęconych jeszcze przez apostołów, o czym mówią Dzieje Apostolskie. (Dz 6,1-6). Ósmy rozdział tej księgi opisuje, jak F. ochrzcił najpierw maga Szymona (Dz 8,9-13), a następnie dworzanina królowej etiopskiej Kandaki (Dz 8,27-39). F. był prawdopodobnie zhelenizowanym Żydem. To właśnie tacy jak on, urodzeni poza Palestyną, a zamieszkali w Jerozolimie, wyszli z inicjatywą powołania diakonatu. Byli dobrze wykształceni, doskonale znali tradycję żydowską, byli biegli w sztuce przekonywania i objaśnianiu zawiłości Ksiąg świętych. Według świadectwa św. ➞ Hieronima, F. ewangelizował lud w okolicach Cezarei Palestyńskiej; tam właśnie, ok. 385 roku, pokazywano Hieronimowi dawne mieszkanie F. Diakona. Miał być żonaty i był ojcem, znanych z bogobojności i daru prorokowania, córek. Nie wiadomo wszakże, czy te informacje odnosić należy do niego czy też do apostoła o tym samym imieniu. Diakona F. w Martyrologium rzymskim wspomina się 6 czerwca; w Kościele greckim – 11 października.