(1. poł. X w.-1101)
– urodził się w Besançon we Francji; na Sycylii znalazł się na wezwanie książąt normandzkich, Roberta Guiscarda i Rogera, którym udało się odzyskać część wyspy z rąk arabskich; chcieli oni ponownie przywrócić kult katolicki. G. pełnił tam rozmaite funkcje kościelne, m.in. uzyskawszy sakrę biskupią w Rzymie, objął diecezję w Girgenti (ob. Agrigento). Wytyczył nowe granice diecezji, zdziałał wiele przy odbudowie cennych świątyń zaniedbanych w czasie panowania arabskiego; za jego sprawą dokonało się wiele nawróceń; szczególną troską otaczał sieroty i wdowy. Był przy ostatnich chwilach papieża Urbana II. Zmarł 25 lutego i rychło na Sycylii jął się szerzyć jego kult. W Martyrologium rzymskim jego imię nie widnieje i jest czczony niemal wyłącznie na Sycylii w dniu odpowiadającym jego narodzinom dla nieba.