(1579-1601)
– urodziła się we Francji i tam też jest najbardziej czczona, będąc zarazem bohaterką wielu na poły baśniowych przekazów. Była sierotą, na dodatek ciężko chorowała: była częściowo sparaliżowana, cierpiała także na skrofuły. Macocha traktowała ją źle, w końcu nawet zakazała jej nocowania w rodzinnym domu. Upokorzenia znosiła z anielską cierpliwością i spokojem; szczególną gorliwość wykazywała w odmawianiu różańca, a także w słuchaniu Mszy św. Obdarzała miłością bliźnich, dzieląc się z biedakami skromnymi racjami chleba, jakie jej wydzielano. W legendach o niej pojawia się kilka wątków typowych dla ludowej pobożności, m.in. w opowieści o tym, jak macocha oskarżyła ją o kradzież chleba, który ukryła pod fartuchem, a gdy tam zajrzano – okazało się, że G. niesie pod nim kwiaty. Wyraźne jest tu podobieństwo do podań o św. ➞ Elżbiecie z Turyngii. Zmarła w wieku 22 lat; jak się okazało – przez pół wieku jej ciało nie uległo rozkładowi i cały rok było wystawione na widok publiczny. Przy trumnie G. nastąpiły liczne ozdrowienia, co umocniło jej kult. Wspominana 15 czerwca.6 Św. Germana Cousin z owcami i chlebem, obraz z 1989 r.