(626-659)
– była córką Pipina z Landen i św. ➞ Idubergi, która ufundowała klasztor żeński w Nivelles (Brabancja); do niego to, po śmierci męża, schroniła się wraz z córką. Gdy G. podrosła, matka powierzyła jej zarząd nad klasztorem. Sprawowała go bardzo umiejętnie, słynąc zarówno z miłosierdzia i dobroci, jak też umiłowania wiedzy. Rychło więc klasztor w Nivelles stał się ważnym ośrodkiem kultury, nie tylko duchowej, ksieni bowiem wyposażyła go w cenny zbiór ksiąg i wartościowe dzieła sztuki. Zmarła 17 marca – i ten dzień przeznaczony jest na jej wspomnienie. Ślad kultu G. mamy także na ziemiach polskich w postaci wezwań średniowiecznych kościołów; m.in. w Krakowie, na obrzeżu miasta za tzw. Nową Bramą, wznosił się niewielki kościółek pod jej wezwaniem, a w jego pobliżu znajdował się cmentarz, na którym grzebano ciała ludzi skazanych na śmierć (ufundowany 1444, zburzony 1822). Św. G. była postacią, której w średniowieczu oddawano powszechną cześć; chroniła zbiory przed inwazją myszy i szczurów, uważano ją także za patronkę kotów.7 Św. Gertruda z Nivelles, drewniana figura z 1725 r.