(ok. 960-1038)
– urodził się w Bawarii i bardzo wcześnie rozpoczął religijną edukację, swą pilnością i talentami zwracając uwagę arcybiskupa Fryderyka z Salzburga; mając lat 30 otrzymał święcenia kapłańskie, a wkrótce potem został mnichem w odnowionym według reguły św. ➞ Benedykta klasztorze w Nieder-Altaich. Niedługo potem obrano go tam opatem. Zasłynął jako zwolennik surowej dyscypliny życia zakonnego, jego umiejętności organizatorskie zaś sprawiły, iż cesarz św. ➞ Henryk II powierzył mu reformy także innych klasztorów. Wybudował 10 nowych domów zakonnych; w roku 1022 został mianowany następcą św. ➞ Bernarda na biskupstwie w Hildesheim. Dał się poznać zwłaszcza jako budowniczy nowych kościołów, a wiele świątyń odnowił; dbał także o szkoły i szpitale (m.in. z jego inicjatywy wzniesiono hospicjum na przedmieściu Hildesheim). Jego imię znane jest i czczone w południowych Niemczech, Austrii i Szwajcarii, nosi je przełęcz łącząca Szwajcarię z Włochami. Wspominany – 4 maja.