także Adrian (III/IV w.)
- należy do grupy kilkudziesięciu chrześcijan umęczonych w Nikomedii w czasie prześladowania za cesarza Dioklecjana. Prawdopodobnie był oficerem na dworze cesarskim. Według Martyrologium wszyscy męczennicy śmierć ponieśli wskutek połamania nóg (wykrwawienie się lub gangrena; Rzym stosował tę karę wobec przestępców, którzy nie chcieli okazywać skruchy) i zostali pogrzebani w Konstantynopolu. Dopiero później (pocz. VII w.) ciało H. przeniesiono do Rzymu. Jego pamiątkę obchodzi się 4 marca lub 8 września (rocznica przeniesienia relikwii do Rzymu). Dawniej kult H. był bardzo żywy. Czczono go m.in. jako patrona żołnierzy i cechów kowalskich. Wczesne przedstawienia ukazują go ubranego w tunikę i płaszcz (jedenastowieczna miniatura w Sakramentarzu Ellenharda w Bambergu). Jego atrybutem jest krzyż męczeński w ręce. Sceny męczeństwa pojawiły się po raz pierwszy w miniaturze w Pasionale stuttgardzkim z ok. 1130 roku (Landesbibliothek w Stuttgarcie). Późnośredniowieczna ikonografia przedstawia H. jako młodzieńca odzianego w zbroję i towarzyszącego innym świętym (Madonna ze św. Augustynem i św. H. - dzieło tzw. Mistrza Ołtarza św. Bartłomieja, przechowywane w Landesmuseum w Darmstadt). Do atrybutów H. w późniejszej ikonografii należą: kowadło jako narzędzie męczeństwa, topór i lew symbolizujący odwagę świętego.