(1585-1640)
– pochodziła ze znanej włoskiej rodziny Marescottich. Urodziła się w 1585 roku na zamku w Vignanello koło Viterbo. Jej rodzicami byli Marek Antoniusz Marescoti oraz Oktawia, wywodząca się z rzymskiej książęcej rodziny Orsinich. Na chrzcie otrzymała imię Klarysa; H. to jej imię zakonne. W wieku lat dziewiętnastu wstąpiła do franciszkanek III Zakonu św. Bernardyna w rodzinnym mieście (klaryski). Początkowo nie mogła przywyknąć do surowego życia zakonnego, czym gorszyła swoje współtowarzyszki. Pozycja rodziców i ich hojność powstrzymywały jednak przełożonych przed wydaleniem dość swawolnej i pysznej dziewczyny z klasztoru. Dopiero po przebyciu ciężkiej choroby (1615), a zapewne także pod wpływem duchowego kierownika klasztoru, Antoniego Bianchettiego, H. rozpoczęła życie pełne pokuty i modlitwy. Umiejętnie łączyła w życiu zakonnym dar kontemplacji z działalnością charytatywną. Potrafiła czytać w ludzkich sumieniach, miała dar proroctw i ekstaz. Odznaczała się jednocześnie – według Martyrologium – potrzebą pokuty i wyjątkową miłością bliźniego. Służyła potrzebującym, korzystając z zasobnego rodzinnego skarbca, odwiedzała przytułki i więzienia. Założyła w tym celu dwa stowarzyszenia opiekujące się ubogimi (1636-38). Pozostawiła potomnym książeczkę Rady duchowe, jak prowadzić duszę do miłości Jezusa i Maryi. W Viterbo zainicjowała odprawianie 40-godzinnego nabożeństwa w końcowym okresie karnawału. Gorliwie szerzyła kult Najświętszego Serca Jezusowego. H. zmarła 30 stycznia roku 1640 i w tym dniu jest wspominana przez Kościół. Beatyfikacji dokonał Benedykt XIII w 1726 roku. Kanonizował H. papież Pius VI w 1790 roku, zaś papież Pius VII umieścił jej imię w katalogu świętych siedemnaście lat później. Największy ośrodek kultu to miasto Viterbo. Zachował się duchowy dzienniczek świętej (Archiwum Franciszkańskie w Rzymie) oraz kilka listów.24 Św. Hiacynta