(ok. 291-371)
– urodził się w Tabatha koło Gazy. Pochodził z pogańskiej rodziny palestyńskiej. Chrzest przyjął w Aleksandrii, gdzie studiował. Zetknął się wówczas ze św. ➞ Antonim Pustelnikiem i przez niego został zachęcony do takiego samego, pustelniczego życia. Udał się tedy na pustynię synajską, gdzie uprawiał praktyki ascetyczne, nie stroniąc wszakże od nauczania. Ściągały do niego liczne rzesze naśladowców i uczniów, stąd też H. uważa się słusznie za organizatora eremityzmu w Palestynie. W surowych warunkach spędził tak kilka lat. Ponieważ jednak w tamtych stronach rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan zainicjowane przez Juliana Apostatę, H. przeniósł się do Górnego Egiptu, a potem na Cypr do Pafos (366). Tam też zmarł w roku 371. Jego uczeń Hezychiusz przeniósł ciało swego nauczyciela do Gazy. Miasto to stało się z czasem centrum kultu eremity; rozszerzył się on m.in. do Italii i kraju Franków. Świadectwo o życiu H. przekazał nam m.in. św. ➞ Hieronim. Wspomnienie przypada 21 października. W ikonografii H. pojawia się jako starzec z długimi włosami i brodą, w habicie lub tylko w przepasce na biodrach, atrybutami świętego zaś są: księga, krucyfiks, różaniec i – niekiedy – smok. Najstarszy wizerunek znajduje się w Bibliotece Watykańskiej: jest to miniatura umieszczona w Menologium Bazylego II. HILARY (?-koniec III w.) – był biskupem Akwilei położonej na wybrzeżu Adriatyku, na północ od Wenecji. Śmierć męczeńską poniósł wraz ze swym diakonem Tacjanem. Stało się to za panowania cesarza Numeriana. Wspomnienie – 16 marca.