(?-235)
- to jeden z najwybitniejszych umysłów Kościoła III wieku. Postać ta często jest mylona z przedstawionym powyżej H. Rzymskim. Dane o nim czerpiemy od św. ➞ Hieronima i św. ➞ Euzebiusza z Cezarei, nie potrafią oni jednak wskazać nawet stolicy biskupiej H. Najprawdopodobniej żył na terenie Palestyny i zajmował się głównie egzegezą. Napisane przez niego dzieła są komentarzami do Pisma Św., szczególnie Starego Testamentu. Interpretacja H. zmierza w kierunku typologii, odnosząc treści biblijne do Chrystusa i Kościoła. H. zmarł śmiercią męczeńską. W ikonografii przedstawiany jest jako młodzieniec z krótkimi włosami i brodą, w zbroi z mieczem w dłoni, czasem w książęcej szacie i koronie. Atrybuty nawiązują do charakteru jego męczeństwa: sznur, kij i koń (wg przekazu został rozszarpany przez konie). Najstarszym wizerunkiem jest mozaika z końca VI wieku w kościele św. Wawrzyńca Za Murami w Rzymie. Wśród pojedynczych scen z życia H. najczęściej spotykamy scenę śmierci (miniatura z XII wieku w bibliotece wirtemberskiej w Stuttgarcie). Tę właśnie scenę przedstawił A. Głębocki na malowidle umieszczonym w zwieńczeniu ołtarza w kościele w Leoncinie. Wspomnienie - 13 sierpnia.