królowa (1464-1505)
– urodziła się 23 kwietnia w Nogent-le-Roi; była córką króla Francji, Ludwika XI, i Szarlotty Sabaudzkiej. Od dzieciństwa słabego zdrowia, z wyraźnymi objawami kalectwa – narażona była na pogardę lub co najwyżej wyniosłą litość otoczenia. W wieku 12 lat musiała poślubić ze względów dynastycznych Ludwika Orleańskiego. Małżonek lekceważył ją i traktował z nieukrywaną niechęcią, ona jednak znosiła to ze spokojem i wyrozumiałością. Małżeństwo to trwało 22 lata, dopóki Ludwik nie wstąpił na tron francuski po śmierci Karola VIII. Natychmiast rozpoczął starania o rozwód dowodząc, że ślub z J. wziął pod przymusem. Papież udzielił królowi rozwodu; J., jako odszkodowanie, otrzymała niewielkie księstwo Berry. Uwolniona od dworskich intryg i przykrości mogła poświęcić się życiu duchowemu, do którego czuła powołanie od lat najmłodszych. Mieszkańcy Berry kochali ją za wielką dobroć, serce dla biedaków i chorych; ufundowała w swoim państewku liczne szpitale, przytułki i hospicja. Największym jednak dziełem J. było założenie w Bourges zgromadzenia Sióstr Od Zwiastowania (Annuncjatek). Zakon przetrwał do rewolucji 1789 roku. Klauzurowe zgromadzenie opierało się na wzorach pobożności maryjnej, dążąc do naśladowania cnót NMP. J., która miała dar wizji i ekstaz, zmarła 4 lutego 1505 roku. Beatyfikacja nastąpiła w roku 1742, zaś kanonizował ją papież Pius XII w roku 1950. Wspominana 4 lutego.69 Św. Joanna de Valois